Een zen-muts en een workaholic #Dag1275

Ik probeerde dit blog uit te stellen, door eerst de afwas te doen, daarna kopje kokos-koffie met Polona en beetje te scrollen op Instagram. Want er is groot nieuws!

Om met de deur in huis te vallen…

Ik hoef er niet om heen te draaien waarom dit blog begint zoals het begint; Handy en ik zijn uit elkaar. Na mijn vorige blog kreeg ik behoorlijk veel vragen over hoe het nu zit met Handy en mij. Een verkeerslicht gaat langzamer van groen naar rood, dan dat Handy en ik de afgelopen tijd het aan en uit hebben gemaakt. Ik kon daarom niet echt een helder antwoord geven, omdat  het per dag  verschillende. Het begon allemaal met een jaloerse ex van Handy die onze relatie behoorlijk op spanning bracht. Nadat we dat drama allemaal achter de rug hadden en zij nu een nieuw vriendje heeft (arme jongen), haalde het dagelijks leven ons in.

Handy werkte heel veel uren en kwam sporadisch thuis. Voor hem is dat een gewone manier van leven. De man werkt en de vrouw regelt het huishouden zonder vragen te stellen. Tsja…en dan heb je een relatie met een Westerse vrouw, die je elke dag opbelt om te vragen waar je bent en wat je aan het doen bent. Handy is de meest lieve man die ik ken en hij heeft alles voor iedereen over,  én daar zit dan ook een pijnpunt. Doordat hij zoveel voor andere over heeft, vergeet hij voor zichzelf te zorgen. Ik wil graag met een man zijn die zichzelf niet volledig wegcijfert voor werk of familie en een gezonde levensstijl naleeft. Vooral doordat ik de afgelopen maanden met law of attraction, TAO en source energy bezig ben, weet ik dat het leven absoluut niet lastig is. Wij maken het onszelf lastig door in bepaalde vastgeroeste gedachtepatronen te blijven hangen.

Een zen-muts en een workaholic

Je kunt je voorstellen als je een relatie hebt met iemand die haar levensstijl veranderd en alles positief bekijkt, vegetarisch eet, niet meer wil reflecteren met negatieve dingen uit het verleden en elke dag om 5 uur opstaat om te mediteren, dat dit een breuk oplevert als je daar zelf niet in mee gaat. Hetzelfde geldt andersom, want hoe minder Handy mij begrijpt, hoe minder ik zijn workaholic-leven begrijp. Onze levens veranderden de afgelopen tijd drastisch, maar de liefde voor elkaar bleef gelijk. We weten dat we ontzettend veel van elkaar houden, maar elkaar op dit moment niet gelukkig kunnen maken. En dan komt daar die dag dat je de beslissing maakt dat het beter is om uit elkaar te gaan.

Zoals ik al schreef, de afgelopen weken zijn we wekelijks uit elkaar gegaan, om vervolgens weer heel hard in elkaar armen te rennen. Vorige week maandag besloot ik dat het echt over moest zijn, maar nog geen twee dagen later waren we al weer bij elkaar. Handy had een geweldig weekendje weg geregeld, om onze relatie weer nieuwe energie te geven en zodat hij eindelijk tijd met mij zou besteden. Echter door talloze gebeurtenissen vertrokken we vrijdag niet naar de kleine tropische Gilis, maar zat Handy op kantoor en ik bij de buurvrouw.

Luister naar het ‘nu’

Dat mensen het zichzelf verdomd lastig maken door steeds te denken aan wat we niet willen en te reflecteren naar wat er in het verleden gebeurd is, houden we onszelf tegen om werkelijk vooruit te gaan. In mijn vorige blog beschreef ik dat we met onze gedachte onze realiteit sturen, dus als je jouw gedachte vult met alles wat je niet wilt en negatieve dingen – dan krijg je dat in je leven. Richt je je op positieve zaken en kun je jezelf visualiseren waar je in de toekomst wil zijn – dan krijg je dat in het leven. Het is niet makkelijk om van je oude denkpatroon naar je werkelijke innerlijke ziel te gaan. Dit betekent trouwens niet dat er nooit iets negatiefs in je leven zal gebeuren, maar je leert wel om te gaan met pijn, verdriet, woede, angst, op een andere manier.

Voordat je dit blog wegdrukt, omdat je je diep afvraagt waar dit allemaal over gaat – toffe gebeurtenissen ga ik NU beschrijven! Maandag was ik namelijk gigantisch blij dat ik niet met Handy ben weggeweest, omdat voor ons allebei hele mooie dingen gebeurden dit weekend. Zaterdag had ik een ontbijtafspraak met Sandrine. Deze Franse dame heb ik een maand geleden ontmoet tijdens Learn with Locals, dit is een organisatie die creatieve workshops in Bali organiseren. Sandrine vertelde toen kort dat ze iets doet met mensen laten lachen, de zogenaamde; SMILE road. Ik kon op dit moment wel een glimlach gebruiken en wilde haar voor Graysonsisters interviewen.

 

Glimlachend door het leven

Samen met Polona en Sandrine gingen we bagels eten bij mijn favoriete Island Deli in Berawa. Sandrine vertelde hoe ze twee jaar geleden compleet vastzat in haar succesvolle leven in Parijs, een overlapping met mijn leven in Nederland. Je hebt alles waarvan iedereen zegt dat het je gelukkig moet maken, maar je voelt alleen een grote leegte van binnen. Sandrine besloot naar Bali te gaan om uit te zoeken wat haar echt gelukkig maakt. Tijdens een surf-yoga-retreat ontmoette ze op straat een oude man die elke dag naar haar lachte. Ze besloot op een dag naast de man te gaan zitten en terug te lachen. De dagen die daarop volgde herhaalde zich dat tafereel en besefte ze dat deze man een pure rust en gelukkige uitstraling had. Het maakte haar aan het denken wat haar aan het lachen zou maken in het leven.

Ze zat twee weken later op het vliegveld te wachten op haar vlucht en terwijl ze de gang in liep naar het vliegtuig, besloot ze ineens om te draaien. Terug naar Parijs gaan, dat maakte haar absoluut niet aan het lachen en ze bleef in Bali. Nu twee jaar later is ze hier nog steeds en heeft ze een ontzettend mooie visie gecreëerd om mensen te laten ontdekken wat hun aan het lachen maakt – wat jouw passie in het leven is. Het gesprek met Sandrine inspireerde mij en bracht mijn plastic-flessen project naar boven. Als ik ergens de passie heb gevoeld om andere mensen te helpen, dan is dat op Mentawai. Een onderdeel van Sandrine haar programma is om een community te starten waar bij mensen elkaar helpen. Mijn idee voor het plastic-flessenhuis past daar perfect in.

.

Bukit Anak – kinderschool

Zondag besloot ik spontaan om met Polona naar Uluwatu te gaan. Een Indonesische vriend van haar uit Yogyakarta is daar sinds drie weken bezig om kinderen Engelse les te geven en nodigt elke week 4 vrijwilligers uit om mee te helpen. Dit kunnen toeristen zijn of mensen die op Bali wonen. Toen we aankwamen had ik mijn vraagtekens. Een jongen die er typisch uitzag als een surfdude, was de organisator van dit hele gebeuren. Een klein terras met een dak erboven was de ‘school’ en lag direct aan de openbare weg (lees: verkeer raast hier voorbij). Er waren drie kindjes toen we startten en ik vroeg mij nogmaals af waarom ik net anderhalf uur op de scooter had gezeten.

Gaandeweg de les kwamen er steeds meer kinderen en uiteindelijk waren er een stuk of 12 kinderen in de leeftijd van 5 tot 12 jaar. Bintang verraste mij door een fantastische 2 uur durende klas te houden en daarna nog een uur huiswerkbegeleiding. Ik had mij vergist in de looks van deze man, want hij mag er dan uitzien als een stereotype populaire surfdude, hij was verre van dat. Na de les vertelde hij dat hij jaren lang meisjes heeft geholpen die ongewenst zwanger waren. Hij werkte bij een organisatie waar deze meisjes naar toe konden bellen en hij hielp ze dan door naar hun verhaal te luisteren en advies te geven. In Indonesië is praten over seks, laat staan ongewenst zwanger, een heel GROOT taboe. Dus hier zat ik met een jongen die 6 dagen per week werkt en op zijn enige vrije dag Engelse les geeft en hardop zegt: er zou seksuele voorlichting op scholen moeten zijn.

Stel je open voor je passie

Die avond plaatste ik op mijn  facebookpagina een bericht over hoe geïnspireerd ik was door deze Bintang. Een vrouw die ik weken geleden ontmoet heb in Bai, met ook een zeer mooi verhaal over hoe ze ongelooflijk rijk is geworden en nu leeft met de dag, stuurde mij direct een bericht of ze iets kon doneren aan deze organisatie. Bintang had verteld dat hij van zijn eigen geld lesboeken, potloden en schriften gekocht had. Echter had hij er niet genoeg om elk kind te voorzien. Amelia zei meteen: “Dan koop ik 10 boeken voor hem.” Mijn hart vulde zich met een gevoel dat onbeschrijfelijk is en om eerlijk te zijn; ik zit nu met tranen in mijn ogen.

Het is toch fantastisch als je andere mensen kan helpen! Zo is ook mijn idee begonnen met de verkoop van Juice Plus, om dat geld te gebruiken om mijn programma in Mentawai te kunnen realiseren. Iedereen die mij tot nu toe heeft geholpen; ik ben jullie ongelooflijk dankbaar! Ik heb besloten van de eerste verdiensten lesboeken van Ecobricking te gaan printen, zodat ik de kinderen van Bukit Anak kan gaan leren over dit project. Ook ga ik binnenkort een eigen website starten, zodat mensen kunnen doneren of mij helpen op welke manier dan ook: kennis, tijd, creativiteit, noem maar op!

8-weekse Balanced Foodologist Formula

TAO en law of attraction leren mij dat je volledig open moet staan om datgene te ontvangen waar je om vraagt. Als je steeds blokkades opgooit en met name gaat denken aan alle negatieve emoties, dan wordt het lastig om open te staan voor wat je werkelijk wil. Dit weekend leerde mij weer waar ik mee bezig wil zijn en liet mij zien dat je er gewoon voor moet gaan. Sandrine die zich omkeerde in de vliegtuigtunnel en Bintang die op zijn enige vrije dag Engelse les geeft. Amelia die een soortgelijk bedrijf als Juice Plus heeft en nu haar geld aan projecten doneert. Ik voelde mij maandag als herboren. Ik ga gewoon starten zonder een budget – omdat ik gezien heb dat na actie het geld vanzelf komt.

En daar kwam het! Ik kreeg een overdosis aan geweldige kansen deze week. Allereerst om tegen gereduceerd tarief de cursus van Inge Hart te volgen. Zij is mede-eigenaar van Villa Bloom, waar ik in mijn vorige blog over schreef. Ik volg nu haar  8 weken Balanced Foodologist Formula over het in balans brengen van je lichaam en geest doormiddel van voeding. (Nieuwsgierig? Dit is haar website Inge Hart) Vervolgens reageerde ik op een Facebook-bericht waarin ze om bloggers in Bali vroegen, twee dagen later zat ik op kantoor om te bekijken hoe ik hun kan helpen. Samen met Sandrine gaan we de SMILE road zo inrichten dat mijn Mentawai project er een onderdeel van gaat worden. Mijn allerliefste Balie-vriendinnetje Polona voorziet mij van de nodige lachbuien. Vandaag sprak ik met Bali.Paws, een vrouw die ook haar hart volgde en nu een succesvol bedrijf heeft opgezet in vier maanden tijd waarbij ze straathonden helpt. Zij stelde mij weer voor aan Duitse Mary, die op haar beurt mij weer in contact bracht met een yoga retreat in…MENTWAI!

Explosie aan positiviteit

Er open voor staan maakt zoveel energie vrij, dat er een opeenstapeling van geweldige dingen in je leven komt. Afgelopen week was niet alleen voor mij een geweldige week, ook Handy kreeg de ene opdracht na de andere met zijn bedrijf Wood&Stone. Sinds januari ploeterde hij zich een end in de rondte zonder veel financieel resultaat en nu ineens de ene grote opdracht na de andere. Waarom? Omdat ook hij zich nu openstelt voor wat hij werkelijk wil op dit moment in zijn leven. Law of attraction is in volle gang.

Met een glimlach denk ik terug aan (tegen TAO principe in ;)) het bezoek aan de mooie Villa Galante twee weken geleden. Polona en ik zwommen rond in het landschapszwembad en besloten dat het leven anders gaat worden. Meer villa zoeken, meer lekker en gezond eten, meer liefde, meer geld, meer goede daden, meer, meer en meer. Er is namelijk geen limiet op wat je kunt bereiken in het leven en dat bewijzen stuk voor stuk mensen die ik hier in Bali ontmoet. Ik heb ondertussen uitzicht op een vaste schrijversbaan (met de juiste papieren), eet super lekker en gezond onder begeleiding van een coach, voel mij meer geliefd dat ooit (Handy en ik hebben dit besluit genomen vanuit liefde), er komt weer geld binnen en ik ga mijn Mentawai plannen verder uitbouwen.

Afsluiting van dit blog

Tot slot willen Handy en ik iedereen heel erg bedanken voor jullie trouwe reacties, leuke berichten en de mensen die we in Nederland hebben ontmoet voor jullie gastvrijheid. Handy(man) en ik blijven goede vrienden en wie weet waar de toekomst ons naar toebrengt. De tijd zal dat leren. Ik ga jullie op de hoogte houden van mijn Bali-leventje en zoals beloofd zal er spoedig de eerste pagina van mijn boek te lezen zijn in dit blog. Susan en Laura gaan mij helpen met de juiste spelling en verhaalopbouw. Ik kan niet wachten om met deze twee geweldige dames aan de slag te gaan en over een aantal maanden mijn boek uit te brengen.

Geniet van het leven!

Liefs,

Ruby